شهرستان مظلوم و بی حامی سقز مثل همیشه مورد غفلت و کم توجهی قرار گرفت، نه کسی از بازارچه مرزی بسته شده آن بازدیدی نمود و برای تبعات منفی و ضربه به اقتصاد و معیشت مردم این شهرستان اشک ریخت، نه کسی به فکر فرودگاه (طرح باستانی) این شهرستان بود و بودجه ای برای آن درنظر گرفت! نه کسی از بی عدالتی در مدیریت سد لگزی و تشنه بودن زمین های کشاورزی این شهرستان فریاد کشید! نه کسی حرفی از رکود عمرانی جاده های بین المللی سقز- بوکان، سقز- بانه، اتمام قطعه ایرانخواه- فتاح آباد مسیر سقز- سنندج صحبتی کرد، نه کسی پاسخ داد چرا هنوز دخانیات سقز علیرغم وعده های قبلی خط های تولیدش راه اندازی نشده، نه کسی می گوید چرا شهری ۷ هزار ساله موزه ندارد، نه پروژه ای افتتاح شد و الی آخر.
همه توجهات به سفر رئیس جمهور و افتتاح بیمارستان شفای سقز معطوف شده بود که آنهم با ویدیو کنفرانس افتتاح شد و امیدها برای حضور رییس جمهور بر باد رفت .
برای یادآوری باید گفته شود کمربندی قریب به ۲ سال است افتتاح شده اما هنوز زیرگذر و روگذر ورودی سقز- سنندج آن پیشرفت چندانی نداشته است.
در کل باید می توان ادعا نمود که متاسفانه دولت فعلی و خصوصاً تیم مدیریتی استانداری نظر مساعدی به سقز ندارد و توسعه این شهرستان و گشایش مشکلات آن اولویت کاری آنان نمی باشد، عمده توجهات آنان به مرکز استان و چند شهر دیگر بوده و در مسائل مرزی فقط مریوان و تا حدودی بانه برای آنان حائز اهمیت است و سقز از چرخه توجهات اولویت دار کنار گذاشته شده است.
خواسته و مطالبه مردم از رئیس جمهور یک افتتاح تشریفاتی نیست، خواسته مردم جبران محرومیت ها، ایجاد مراکز بزرگ صنعتی و سرمایه گذاری مولد، بازگشایی مرز، اجرایی کردن کامل بیانیه شماره ۳، سهمیه عادلانه آب، جلوگیری از خام فروشی معادن، ساخت دانشگاه های بزرگ دولتی و علوم پزشکی، طرح های ضربتی برای رونق کسب و کار و کاهش بیکاری و… است که امید است مورد توجه قرار گیرد.
خسرو بهرام پور
